Mola zwangerschap
Een mola zwangerschap (ook wel druiventroszwangerschap genoemd) is een vrij zeldzame aandoening die ontstaat door een fout tijdens de bevruchting. Helaas is deze vorm van zwangerschap niet iets om naar uit te kijken. Het embryo dat is ontstaan is namelijk in de meeste gevallen niet levensvatbaar.
De symptomen van een mola zwangerschap
Bij beide varianten zal het lichaam gewoon het zwangerschapshormoon HCG produceren. Hierdoor zal je je gewoon zwanger gaan voelen. Doordat de placenta gewoon zal gaan groeien, kan de buik ook iets groeien. Omdat de bevruchte eicel zich ook in de baarmoederwand zal proberen te nestelen kan er ook wat bloedverlies plaatsvinden. Daarnaast kan je erg misselijk worden. Als het echt extreem is, bijvoorbeeld als je ontzettend veel moet braken tijdens de zwangerschap, wordt dit ook wel hyperemesis gravidarum genoemd. Vrouwen die deze zeldzame vorm van zwangerschap meemaken lopen het gezondheidsrisico dat de cellen uit de moederkoek zich verspreiden naar andere organen. Op deze organenen zouden de cellen verder kunnen groeien en dat is absoluut niet wenselijk.
De twee varianten van een mola zwangerschap
- Een complete: Gedurende de bevruchting is er een eicel zonder erfelijk materiaal bevrucht door een spermacel. Het embryo wat uit deze eicel ontstaat zal niet levensvatbaar zijn.
- Een incomplete: Tijdens de bevruchting is er één eicel bevrucht door twee verschillende spermacellen. Hierdoor is het embryo dat hieruit ontstaat in het meerendeel van de gevallen ook niet levensvatbaar.
Bij zowel een complete als incomplete mola zwangerschap groeit de moederkoek wel gewoon door. Daarnaast zal je lichaam ook het zwangerschapshormoon HCG blijven produceren. Door de productie van dit hormoon voel je je ook gewoon zwanger. Omdat er in je buik wel het een en ander groeit waaronder de placenta zou het kunnen dat je buik ook iets dikker wordt.
Hoe vaak komt een mola zwangerschap eigenlijk voor?
Zoals we in de intro van deze pagina al schreven is een mola zwangerschap vrij zeldzaam. Ook hierin zijn de twee varianten te onderscheiden:
- De complete variant komt slechts in 1 op de 2000 zwangerschappen voor
- De incomplete variant is nog zeldzamer en komt slechts ongeveer 1 op de 20.000 keer voor.
Deze complicatie doet zich dus voor als een bevruchte eicel zonder erfelijk materiaal of een eicel die bevrucht is door twee spermacellen. Echter, is niet bekend waarom dit mogelijk is. Vanuit historische gegevens lijkt er wel een verband te bestaan tussen de leeftijd van vrouwen en het optreden van de complicatie. De complicatie lijkt vaker voor te komen bij meisjes jonger dan 20 jaar of vrouwen ouder dan 35 jaar. Daarnaast hebben vrouwen uit het verre oosten waaronder Azië een groter risico op een mola zwangerschap (tot wel 10 keer zo vaak).
Hoe verwijderen ze de moederkoek?
Bij het verwijderen van de moederkoek zullen ze dezelfde techniek gebruiken als bij een reguliere abortus: een zuigcurettage. Deze zuigcurettage is normaliter mogelijk tot ongeveer de 12e week van de zwangerschap. In veel gevallen kan je kiezen tussen een plaatselijke verdoving of sedatie. Bij een sedatie zal de verdoving je bewustzijn verlagen maar kan je nog wel zelfstandig ademen. Hoewel de totale opnamen een paar uur zal duren, duurt verwijdering van de moederkoek zelf ongeveer 5 tot 10 minuten.
Tijdens de opname zullen ze ook de hoeveelheid zwangerschapshormoon HCG in je bloed meten. Dit omdat het zwangerschapshormoon gedurende de volgende weken in je bloed zal moeten verdwijnen. Als het zwangerschapshormoon volledig uit het bloed is verdwenen dan is de mola zwangerschap volledig afgebroken. Vanaf dat moment mag je weer opnieuw proberen zwanger te worden. Helaas dienen sommige vrouwen een langere tijd (tot wel een jaar) te wachten voordat ze weer zwanger mogen worden. Dit omdat het zwangerschapshormoon bij deze vrouwen niet of te weinig afneemt. In het zeldzame gevallen dat het zwangerschapshormoon in het bloed blijft dient deze persisterende trofoblast behandeld te worden met een chemokuur tot het uit het bloed verdwenen is.
